Ten szczególny dzień się budzi, niosąc ciepło w każdą sień. To dobroci dzień dla ludzi, tylko jeden w całym roku taki dzień.
Zmierzchem błyśnie nam promienna, tłumiąc w sercach naszych żal I nadejdzie noc pojednań tylko jedna w całym roku taka noc.
Choć tyle żalu w Nas i gniew uśpiony trwa Przekażmy sobie znak pokoju, przekażmy sobie znak.
Potem przyjdą dni powszednie, Zbraknie nagle ciepłych słów. Najjaśniejsza gwiazda zblednie, I niepokój jak co roku wróci znów.
Niejeden świt powróci zwątpień mgłą, Brzemieniem spraw i trosk. Powróci twarzy mars, na powitanie dnia. Znów milczenie serc regułą będzie nam.
Choć tyle żalu...